Love vs friends 2 cz. VI

Hejka :)

Jak ja się cieszę :D

Od poniedziałku przezywam swoje ferie :)

Miałam trochę wolnego czasu więc pokombinowałam trochę z fabułą mojej historii. Mam nadzieje, że dzisiejszy wątek was trochę zaciekawi. Przepraszam, że tak późno, ale zasiedziałam się. To znaczy oglądałam mecz Polska-Chorwacja i dlatego notka jest tak późno. 

*********************************************************************************************************

-Z jakim chłopakiem? Nie wiem o co ci chodzi?

-Wyjeżdżam ledwie na trzy dni a ty ciekawe rzeczy wyprawiasz za moimi plecami.

-Axel...Uspokój się. Nic się nie stało. Twoja siostra nie jest już dzieckiem.

-Czyli jednak się przyznajesz?

-Ja...

Chłopak się cicho i krótko zaśmiał. Jednak natychmiast spoważniał.

-Nieważne. Muszę iść Dankiewicz.
I już go nie było.

-Cześć. - wyszeptała gdy wiatr rozwiewał jej włosy zasłaniając smutne spojrzenie.

Jednak musiała się szybko pozbierać. Yuuka była w tej chwili zagrożona. Co miała zrobić by dać jej trochę czasu i by Axel nie spotkał jej z Toramaru? Co robić? Nie miała w tej chwili już na to sił. Czuła się jakby była całkowicie wypompowana. Zdezorientowana tym wszystkim poczłapała z powrotem do mieszkania Evansów.

-Nelly, powiedz mi czy ty też masz czasami wszystkiego dość?

-Uwierz mi znam ten ból Julia-chan.

-Co powiesz na to, by to zmienić? - spytała niespodziewanie czarnowłosa.

-Co masz na myśli?

-Co powiesz na mała wycieczkę? Skoro chłopaki mogą znikać bez słowa to my też urządzimy im małą szopkę. Niech teraz oni się trochę pomartwią.

-Zamieniam się w słuch. - rzekła brunetka przysiadając się do swojej kuzynki na kanapie w salonie.

-Mam w planach odwiedzić naszą drogą przyjaciółkę. Pora ruszyć się z Japonii.

-Gdzie ty chcesz jechać?

-Czy to nie oczywiste? Ameryko witaj! - krzyknęła Julia zrywając się z miejsca i podskakując z radości jak mała dziewczynka.

Kilka kilkanaście godzin później...

-Witaj nowe horyzonty! - wykrzyknęła Camila wychodząc z samolotu na nowe tereny.

Dobrze przeczytaliście. Camila jest z nimi. Znów pokłóciła się Judem. To chyba będzie już wkrótce jakaś ich tradycja.

-Nelly nie zostawiłaś im chyba żadnej wiadomości, gdzie jesteśmy? - spytała Julia patrząc niepewnie na panią Evans.

-Nie. Ja też jestem nadal trochę zła na Marka za to, że dość często znika z domu i nic mi nie mówi.

-Oho, czyżby mały kryzys? - spytała rudowłosa, gdy we trójkę szły w kierunku hotelu.

-Chyba. Muszę od wszystkiego odpocząć. Temu się zgodziłam na ten wyjazd. I stęskniłam się za Silvią.

-Nie powinniśmy zabrać ze sobą Celi?

-Nie, niech się bawi dobrze z Josephem w tej Korei. W tej chwili to ona z nas wszystkich ma najmniej zmartwień. - rzekła panna Dankiewicz gdy wszystkie weszły do budynku by się zameldować.

Godzinę później ....

Znów nasza trójeczka szła, tylko, że tym razem w przeciwnym kierunku. Zapukały...

-Już otwieram... Yyyyy....... Julia! Camila! Nelly! Co wy tutaj robicie?! - rzekła i przytuliła się każdą po kolei. - Wchodźcie.

-My przyjechałyśmy cię odwiedzić. - rzekła Nelly gdy już siedziały w kuchni.

-A tak na prawdę? - spytała zielonowłosa wstawiając wodę w czajniku.

-Uciekliśmy od swych ukochanych chłopaków. - rzekła Camila spuszczając głowę.

-Czemu?

-To długa historia. - rzekła Nelly.

-A my chyba mamy czas. - rzekł Silvia

-No dobra wszystko zaczęło się od tego, że...

-Hej kochanie już wróciłeeeeeeeeem. - zaciął się gdy zobaczył całe towarzystwo.

-Oto pan Eagle we własnej osobie. - rzekła rudowłosa uśmiechając się chytrze.

-O co tutaj chodzi?

-O nic Erick, o nic.

-Powiedziałaś już im?

-Ale o czym? - spytała niespodziewanie Julia.

Silvia podniosła rękę i pokazała im pierścionek na serdecznym palcu.

-Ah..... Jesteście zaręczeni??!!! - powiedziały wszystkie trzy.

-Raczej już po ślubie. 

-Że co!!!!?????

-Przepraszam, że was nie poinformowałam, ale wszystko działo się tak szybko. Gdy przyjechałam, Erick źle się poczuł i musiał się poddać operacji. Lekarze dawali mu nikłe szanse na powrót do zdrowia. Więc... Tak to było.

-Jakie to romantyczne. - rzekła Camila i wytarła łezkę z oka.

-To nie wszystko. - rzekła nowa pani Eagle.

-A co jeszcze? - spytała zaskoczona Nelly.

-Widzicie... bo... ja..... niedługo będę matką.

Tym jednym zdaniem zaskoczyła wszystkich.

-Erick, ty szczęściarzu. Już całkowicie zabrałeś nam naszą Silvię. - rzekła Camila przytulając swoją koleżankę. Julia i Nelly uśmiechały się szeroko. Nie takich obrotu spraw się spodziewały przyjeżdżając tutaj.

-A teraz opowiecie nam co się stało w Japonii, że przyciągnęło was do Ameryki. - rzekł Erick dosiadając się do dziewczyn.

Niespodziewanie zadzwonił telefon Julii. 

-Przepraszam was, lepiej odbiorę.

-Kto to? - spytał z ciekawości ,,Czarodziej murawy".

-Ognisty napastnik. - i już odebrała po kolejnym sygnale zamknięta w łazience.

-Halo?

-Dankiewicz! To już nie jest śmieszne. Gdzie wy do licha jasnego jesteście?!

-Ciebie też miło słyszeć.

-Proszę cię nie denerwuj mnie dodatkowo. Gdzie wy się podziewacie.

-Nie powiem ci.

-Jak to?

-Przyda nam się kilka dni odpoczynku od was.

-Dankiewicz, coś ty znowu wymyśliła?

-To co chciałam Blaze. I na razie do mnie nie dzwoń bo i tak nie odbiorę. I wrócimy niedługo. Nie masz co się martwić. Do usłyszenia.

-Czekaj! Nie rozłączaj się....

Jednak zielonooka zakończyła rozmowę. Podniosła głowę ze swoich butów i spojrzała w lusterko. Po jej policzkach toczyły się zły smutku. Nawet nie poczuła kiedy z jej oczu one popłynęły. Otarła je szybko rękawem by nie pokazać że ta rozmowa ją w pewien sposób dobiła. Niedawno jeszcze kilka miesiecy temu się pogodzili a już się kłócili. Nie. Teraz nie będzie o tym myśleć. Gdy nadejdzie ich czas powrotu zacznie o tym myśleć. 

********************************************************************************************************

To się dopiero porobiło. Ale zamieszanie. Ciekawe czy uda im się z tego wyjść cało. Żeby se tego dowiedzieć zapraszam na następną notkę za tydzień w której będzie wiele emocji.